Cookie policy

de Zorgboog gebruikt cookies om bijvoorbeeld de website te verbeteren en te analyseren, voor social media en om ervoor te zorgen dat u relevante advertenties te zien krijgt. Als u meer wilt weten over deze cookies ga dan naar zorgboog.nl/cookies. Bij akkoord op deze cookie policy geeft u de Zorgboog toestemming voor het gebruik van optimale cookies op onze websites. Klik op “Instellingen aanpassen” om uw voorkeuren te wijzigen.

Cookies accepteren Instellingen aanpassen
phone icon

14 april 2025

Jos Mies

Het is zo ver, ik ga met pensioen. Niet dat ik het werk niet meer leuk vind. Integendeel, ik ga nog iedere dag fluitend naar de Pannehoeve. Maar na een carrière van 50 jaar, waarvan 24 jaar bij de Zorgboog, vind ik het nu mooi geweest.

Hoe begon jouw carrière bij de Zorgboog?
Koken is altijd mijn passie geweest en ik had ervaring als kok in grote keukens van ziekenhuizen en verzorgingshuizen. In april 2001 ging ik aan de slag als hoofd voeding in de productiekeuken van Ruijschenbergh in Gemert.  Het was een leuke uitdaging om dagelijks 700 koelverse maaltijden te bereiden voor de regio Gemert-Bakel en Laarbeek.

Als kok ben je altijd druk in de weer, achter de schermen, maar op een gegeven moment merkte ik dat ik klaar was voor iets nieuws. Ik zag de veranderingen in de zorg om me heen en dat trok mijn aandacht. Mijn toenmalige leidinggevende wees mij op een vacature als afdelingshoofd hotelservice in de Pannehoeve. Ik besloot de uitdaging aan te gaan, en zo werd de Pannehoeve vanaf 2005 mijn nieuwe werkplek.

Hoe ben je door de jaren heen persoonlijk gegroeid in jouw functie?
Wat ik altijd belangrijk vond, was blijven leren en mezelf ontwikkelen. Zo bleef ik studeren terwijl ik werkte, wat me in staat stelde om steeds verder door te groeien naar nieuwe functies. Van afdelingshoofd hotelservice ging ik door naar locatiecoördinator en uiteindelijk naar de functie van facilitair coördinator. Het was prachtig om van een rol achter de schermen naar een positie te gaan waarin ik meer contact had met de bewoners en hun familie. Ik kreeg de kans om echt iets te betekenen voor hun welzijn.

En daarbij kwam ook mijn betrokkenheid bij de gemeenschap, de wijk, verenigingen en scholen. Het was belangrijk om de Pannehoeve niet alleen een plek te maken voor bewoners, maar een hart van de wijk te zijn. Er was altijd bedrijvigheid in het pand, en iedereen voelde zich welkom. Maar helaas, toen het coronavirus de wereld overnam, werd zelfs de Pannehoeve tijdelijk een afgesloten wereld, met bewaking aan de deur.

Wat deed dat met jou?
De coronatijd was voor iedereen een ingrijpende periode. We hadden nog nooit zoiets meegemaakt en wilden iedereen beschermen. Er was veel onzekerheid en angst, en het verdriet was groot. Mensen mochten niet eens bij hun dierbaren zijn toen ze overleden. Dat was hartverscheurend. Maar als mensen naar mij toe kwamen voor steun, probeerde ik hun verdriet te verlichten en hen te helpen omgaan met de situatie, terwijl ik zelf ook soms worstelde met alles wat er gebeurde. In die tijd werd ik me nog meer bewust van hoe fragiel het leven is. Het was zwaar, maar het gaf me voldoening wanneer ik iets voor de bewoners en hun families kon betekenen.

Wat vond je leukste periode bij de Pannehoeve?
De periode waarin ik locatiecoördinator was, was voor mij de mooiste. Dat vond ik echt een leuke functie. Ik houd ervan om dienstbaar te zijn aan ouderen waar je nog iets voor kan betekenen, en ik geniet er van om het mensen naar de zin maken, of dat nou is met lekker eten, een feestje of door een leuke activiteit mogelijk te maken. Als ik de bewoners zie genieten, dan geniet ik ook. Ik denk dat dat de reden is waarom ik zo lang bij de Zorgboog ben gebleven. Iedere dag heeft wel een hoogtepuntje vind ik.

Hoe heb je de samenwerking met je collega’s ervaren?
Ik heb heel fijn samengewerkt met mijn collega’s op de Pannehoeve. Ik ben altijd iemand geweest die niet bang was om buiten de lijntjes te kleuren, als dat nodig was, en ik waardeerde de vrijheid die ik kreeg om mijn ideeën uit te voeren. Als het niet goed is, word je vanzelf teruggefloten. Maar samenwerking is belangrijk en je hebt elkaar nodig. Alleen kun je veel, maar samen kun je meer!

Hoe heeft jouw werk bijgedragen aan het welzijn van de ouderen binnen de Pannehoeve?
Als kinderen hun ouders naar de Pannehoeve brengen, willen ze maar één ding: dat ze het goed hebben. Iedereen moet zich welkom voelen en veilig kunnen zijn. Het was voor mij altijd belangrijk om daarvoor te zorgen. Of het nu ging om een vriendelijk woord, een luisterend oor, of gewoon een gezellig praatje, ik probeerde er altijd te zijn voor de bewoners en hun families.

Aankleding en sfeer is ook heel bepalend. Het liefst wil je dat de bewoners niet op hun appartement blijven zitten, maar zelf de keuze maken om naar de lounge of gasterij te komen voor een gezellige dag, een activiteit, sociale contacten of gewoon een kopje koffie. Dan moet het er wel gezellig en uitnodigend uitzien. Samen met mijn collega’s ben ik ervan overtuigd dat we er in geslaagd zijn om de mensen niet alleen een huis te bieden, maar ook een thuis.

Wat is het advies dat je zou willen meegeven aan je opvolger?
Mijn belangrijkste advies is: blijf altijd jezelf. Werk vanuit je hart en wees zichtbaar en toegankelijk. Het klinkt misschien simpel, maar vriendelijkheid doet wonderen. Wat je geeft, krijg je terug. Als mensen naar je toekomen met een vraag en je weet het antwoord niet, dan weet je misschien wel een weg om er achter te komen. In het begin zullen ze soms denken: Hoe zou Jos dat gedaan hebben? Maar na verloop van tijd gaan mensen dingen op hun eigen manier doen, en dat is natuurlijk helemaal prima.

Hoe zou je willen dat mensen jou herinneren?
Als iemand bij wie je altijd terecht kon, die je in vertrouwen kon nemen en bij wie je kon lachen en huilen. Ik hoop dat ik iets goeds hebt betekend voor de bewoners, mijn collega’s en de Zorgboog. En dat mensen mij herinneren als een fijn mens, en niet denken: Jos Mies, wie was dat ook al weer?

Noem een paar dingen die mensen niet weten over jou?
Vanaf mijn 16e werkte ik in allerlei keukens: van restaurants tot ziekenhuizen en verzorgingshuizen, zelfs in een klooster. Een bijzondere ervaring was mijn tijd als kok voor de artiesten van Cirque du Soleil. Ik reisde door Nederland, Duitsland en België, en dat was echt een avontuur! En mijn tijd bij Jaiselings Royal Palace vergeet ik ook niet. Daar werden extravagante feesten gehouden en ik heb veel bijzondere mensen ontmoet. Oh, en ik ben sportmasseur, iets wat veel mensen ook niet weten!

Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Na 50 jaar werken, is het best spannend om te stoppen. Maar ik kijk ernaar uit om mijn hobby als sportmasseur voort te zetten en samen met mijn partner volop van het leven te genieten.

Wil je nog iets kwijt?
Ik wil graag iedereen bedanken voor de fijne samenwerking en wens iedereen veel werkplezier toe. Wees lief voor elkaar en zorg goed voor elkaar. Zo simpel is het!


Delen via: facebook icon linkedin icon email icon